ضد انقلاب
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
"ضدانقلاب" به آن دسته از مخالفان انقلاب اسلامی گفته می شود که در گفتار و بیشتر در عمل علیه انقلاب اقدام کرده، هدفشان تضعیف و در نهایت به شکست کشاندن انقلاب اسلامی بود. واژه ضدانقلاب در اوایل پیروزی انقلاب اسلامی که فعالیتهای ضدانقلابی بسیار زیاد بود کاربرد فراوانی داشت؛ اما رفته رفته با تثبیت جمهوری اسلامی، این نوع فعالیتها هم فروکش کرد تا جایی که امروز، از این واژه کمتر استفاده میشود. ضدانقلاب با ترکیبات گوناگونی استفاده میشد که نشان دهنده جایگاه افراد، گروهها یا دولتهایی بود که با انقلاب اسلامی دشمنی می کردند، از آن جمله است
«ضدانقلاب خارجی». این تعبیر معمولا برای دولت هایی که با جمهوری اسلامی ایران دشمنی می کردند به کار میرفت؛ مانند
امریکا ،
انگلیس و
عراق (در زمان حاکمیت حزب بعث در این کشور). برای نمونه دولت عراق در اوایل پیروزی انقلاب اسلامی با حمایت مالی و تجهیزاتی از جبهه خلق عرب، این گروه را در بمب گذاری و تخریب لوله های نفت کمک می کرد.
«ضدانقلاب داخلی» نیز به افرادی گفته می شد که با تولید و پخش
شایعه ،
جنگ روانی به راه می انداختند و یا با اقدامات مسلحانه در برخی استان های مرزی،
آشوب ایجاد می کردند.
«ضدانقلاب خارج نشین» نیز به ایرانیانی گفته می شد که پس از فرار به خارج از کشور با توطئه و دسیسه عليه انقلاب تلاش می کردند. مانند
شاپور بختیار ، آخرین نخست وزیر محمدرضا پهلوی که به همراه دیگر طرفداران سلطنت شاه نقشه
کودتای پایگاه نوژه را کشیدند که در مرحله اجرا شکست خورد.
اگر بخواهیم اقدامات ضدانقلاب را فهرست کنیم بسیار طولانی خواهد شد. اما باید گفت که گروه هایی چون فرقان که برخی سران کشور را مانند آیت الله مرتضی مطهری ، تیمسار ولی الله قرنی ترور کردند
سازمان چریکهای فدایی خلق که حوادث خونین گنبد و کردستان را پدید آورد،
سازمان مجاهدین خلق (منافقین) که با اعلام جنگ مسلحانه جاسوسی و ترور سران کشور به مقابله با انقلاب اسلامی پرداخت،
حزب دمکرات کردستان که برای تجزیه مناطق کردنشین تلاش می کرد؛
حزب خلق مسلمان که به آشوبهای آذربایجان در ابتدای پیروزی انقلاب دامن میزد، در شمار معروف ترین گروههای ضدانقلاب در ایران بودند.
