وای به حالت بختیار اگر خمینی دیر بیاد
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
به دعوت
امام خمینی در روز ۲۹ دی ۱۳۵۷ که مصادف با اربعین بود، یک
راهپیمایی بزرگ در سراسر کشور برگزار شد که در تهران نزدیک به یک و نیم میلیون نفر شرکت کردند.
شاپور بختیار که می دانست در این روز هر عکس العملی باعث سقوط دولتش می شود به نظامیان دستور داد فقط نظاره گر
تظاهرات باشند. یک روز پس از این تظاهرات امام خمینی در پیامی به ملت ایران اعلام کردند که بزودی به ایران خواهد آمد. با رسیدن این خبر به ایران در سوم بهمن ۱۳۵۷
کمیته استقبال از امام خمینی تشکیل شد، ولی بختیار که می دانست حضور امام خمینی در تهران به معنای سقوط حتمی دولت اوست،
فرودگاه مهرآباد را بست و تعداد زیادی تانک و زره پوش در فرودگاه تهران مستقر کرد و دولت اعلام نمود به مدت سه روز فرودگاه بسته است.
در همین شرایط بختیار سعی کرد با امام خمینی ملاقات کند ولی امام خمینی برای ملاقات با او یک شرط تعیین کردند:
استعفا از نخست وزیری.
مردم که بی صبرانه منتظر ورود امام خمینی به ایران بودند بر شدت تظاهرات خود افزودند و با مشت های گره کرده از بختیار خواستند فرودگاه مهرآباد را باز کند و فریاد زدند: وای به حالت بختیار / اگر خمینی دیر بیاد . همچنین عده ای از روحانیان در مسجد دانشگاه تهران
تحصن کردند. سرانجام بختیار عقب نشینی کرد و در روز نهم بهمن فرودگاه مهرآباد باز شد.
