بهمن نادری پور
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
تهرانی نام مستعار بهمن نادری پور یکی از شکنجه گران
ساواک بود.
[ویرایش]
تهرانی در سال ۱۳۲۴ش به دنیا آمد. پس از گرفتن دیپلم در سال ۱۳۴۵ ش خدمت سربازی خود را به عنوان سپاهی دانش در روستاهای
مشهد گذراند سال بعد به استخدام سازمان اطلاعات و امنیت کشور (ساواک) درآمد و همزمان با فعالیت در ساواک لیسانس گرفت. تهرانی در بهمن ۱۳۴۹ به اداره کل سوم ساواک منتقل شد و در این اداره به شناسایی دانشجویان مبارز سیاسی پرداخت و مدتی نیز در جمع آوری اطلاعات درباره
حزب توده و دیگر کمونیست ها فعالیت کرد و در همین سال در کشف و سرکوب گروه سیاهکل مشارکت داشت تهرانی در سال ۱۳۵۰ ش با تشکیل کمیته مشترک ضد خرابکاری به این کمیته منتقل شد و در شناسایی گروه های مسلح مانند
سازمان مجاهدین خلق ایران با این کمیته همکاری کرد در اسفند ۱۳۵۳ سرتیپ رضا زندی پور رئیس کمیته مشترک ضد خرابکاری توسط اعضای سازمان مجاهدین خلق ایران
ترور شد. ساواک برای انتقام از مجاهدین در ۲۹ فروردین ۱۳۵۴ ، نه زندانی سیاسی را که دو نفر از آنها از اعضای سازمان مجاهدین خلق ایران و هفت نفر دیگر از اعضای
سازمان چریک های فدایی خلق ایران بودند توسط تهرانی و عده ای دیگر از عوامل خود از
زندان اوین به ارتفاعات نزدیک آن منتقل و تیرباران کرد. فردای آن روز در مطبوعات اعلام شد که نه زندانی هنگام انتقال از زندانی به زندان دیگر قصد فرار داشتند که در اثر تیراندازی مأموران کشته شدند این در حالی بود که همگی کشته شدگان از روبه رو تیر خورده بودند
بیژن جزنی و
کاظم ذوالانوار از معروف ترین افراد کشته شده بودند. یکی دیگر از اقداماتی که تهرانی در آن مشارکت داشت کشتن سه مبارز در سال ۱۳۵۶ش بود تهرانی در این باره در محاکمات خود در
دادگاه انقلاب اسلامی گفته بود: با توجه به مطرح شدن بحث حقوق بشر در ایران ساواک شیوه قتل مخالفان را تغییر داده بود و برای قتل این سه نفر ما به آنها به جای قرص مسکن قرص
سیانور دادیم تهرانی در شناسایی و قتل
سید علی اندرزگو در سال ۱۳۵۷ ش نیز نقش داشت. تهرانی مدتی نیز سرپرست بخش سیاسی زندان اوین بود تخصص اصلی تهرانی در کمیته مشترک ضد خرابکاری "شکستن" مبارزان بود. شکستن اصطلاحی در ساواک بود به معنای اینکه شخص مبارز در مقابل شکنجه مقاومت خود را از دست بدهد و اعتراف کند تهرانی پس از پیروزی انقلاب اسلامی بازداشت شد و به گفته خودش بدون آنکه فشاری به او بیاید به تمامی اعمال خود اعتراف کرد و پس از محاکمه در ۳ تیر ۱۳۵۸
اعدام شد.
