چفیه
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
چفیه دستمال بزرگی است با چهارخانه های سیاه و سفید. عربها از این دستمال به جای کلاه و بیشتر برای رهایی از گرما، استفاده می کنند و به آن "کوفیه" می گویند که به مرور و بویژه ایرانیان، آن را چفیه یا چپیه خوانده اند. در دوران جنگ تحمیلی، این دستمال ابتدا در مناطق عملیاتی جنوب کشور به کار گرفته شد، زیرا درجه حرارت در آن مناطق بسیار زیاد بود و این دستمال می توانست کارایی زیادی برای رزمندگان داشته باشد. رفته رفته همراه داشتن چفیه در جبهه های جنگ ضروری گشت و به عنوان یکی از لوازم انفرادی رزمندگان به خدمت گرفته شد.
رزمندگان ایرانی از چفیه به جای سجاده، سفره نان، حوله، شال گردن، شال کمر، باند زخم بندی، سایبان، پشه بند، و حتی تور ماهیگیری استفاده می کردند. این دستمال همه کاره، ساده ترین چیزی بود که رزمندگان ایرانی به عنوان یادگار به دوستان هم رزم خود هدیه می دادند و یا چفیه دوستان شهید خود را به یادگار نزد خود نگه می داشتند. پیش تر و در دوره پیروزی انقلاب اسلامی نیز این دستار نمادی از مقاومت مردم مسلمان و مبارز فلسطین در برابر اشغالگران صهیونیستی بود. پس از پایان جنگ تحمیلی نیز، چفیه اگر چه دیگر کارایی اصلی خود را در مناطق عملیاتی نداشت اما به نمادی از ایثارگری و ارزشهای والای دوران دفاع مقدس تبدیل شد. از جمله بسیاری از هنرمندان در ساخت فیلم های سینمایی، مجموعه های تلویزیونی، نقاشیها، و ادبیات پایداری از چفیه به عنوان مشخصه یک رزمنده مسلمان استفاده کردند. کتاب اسم من چفیه است نوشته مرتضی سرهنگی، به معرفی این وسیله غیرنظامی در دستان رزمندگان می پردازد. این کتاب را حوزه هنری برای کودکان منتشر کرده است.
