عقر
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
عَقْر در لغت يعنى زخمى‌كردن،
سربریدن و
پی‌کردن . در اصطلاح يعنى كشتن يا پى كردن پاهاى حيوان.
قرآن کریم مى‌فرمايد: «فَكَذَّبُوهُ فَعَقَرُوها ...» آنها خود
صالح پیامبر را تكذيب و ناقه‌اش را پى كردند. پى‌كردن چهارپايان در هر حالى مكروه است، امّا اگر كسى در خاك دشمن به حيوانى دست يافت، در صورتى كه مى‌ترسد دشمن به آن سوار شود، و به او برسد، مى‌تواند آن را پى كند. (بنابراين، در حالت ضرورت كراهت برداشته مى‌شود) اين كلمه در منابع فقهى با لفظ عرقب نيز آمده است.
