شهر آمل
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
شهر آمل در هفتاد کیلومتری غرب
شهرستان ساری ، مرکز استان مازندران قرار دارد . آمل از زمانهای بسیار دور مرکز فرمانروایی امیران طبرستان بود و در روزگاران گذشته، گاه گاه شاهد هجوم لشکریان متجاوزی چون مغول و تیمور بود. مردم آمل بیشتر به کشاورزی و دامپروری مشغول بوده اند و در دوره های اخیر علاوه بر آن، به صنایعی چون قندسازی، بافندگی، نخ ریسی و تولید مصالح ساختمانی روی آورده اند. و پیش از پیروزی انقلاب اسلامی که
تظاهرات گسترده مردمی سراسر کشور را فرا گرفت، مردم آمل با تظاهرات خود در خیابانهای شهر و درگیری با نیروهای نظامی و انتظامی، آمل را در مقطعی به کانون خبرسازترین شهرهای ایران تبدیل کردند. آنان در ۱۵ مهر ۱۳۵۷ در برابر نیروهای مسلح دست به تظاهرات زدند و این اقدام آنان منجر به درگیری و شهادت چند نفر از اهالی شهر شد. چند روز بعد با حمله به مراکز دولتی، خواب آرام را از چشمان نیروهای دولتی ربودند. تا اینکه ۲۲ روز بعد در هفتم آبان، دانش آموزان و جوانان، شهر را به طور کامل در اختیار گرفتند. وحشت نیروهای دولتی بیشتر از آنجا ناشی شده بود که جوانان انقلابی آمل، تعدادی از عناصر وابسته به
ساواک را دستگیر کرده بودند و پس از به آتش کشیدن خودرو آنان، به رئیس ساواک (سپهبد
ناصر مقدم ) اخطار داده بودند دست از اعمال فشار بر مردم بردارد.
گسترش قیامهای مردمی در سراسر کشور، بویژه بروز این حادثه در آمل و فشارهای داخلی و خارجی، شاه را وادار به تشکیل
دولت نظامی کرد .حامیان شاه معتقد بودند که ناتوانی دولت شریف امامی در بهبود بخشیدن به اوضاع کشور، موجب افزایش تحرکات مردم در برابر نیروهای مسلح شده است. از این رو دولت شریف امامی بزودی سقوط کرد و جای خود را به دولت نظامی از هاری داد.
سه سال پس از این، زمانی که انقلاب اسلامی به پیروزی رسید و جمهوری اسلامی استقرار یافت و نیروهای نظامی ایران در مرزهای غربی کشور درگیر جنگ با متجاوزان عراقی شدند، گروهی از افراد
ضدانقلاب با تجمع در جنگلهای آمل، قصد تصرف شهر را داشتند. آنان بر این باور بودند که بیشتر نیروهای نظامی کشور در حال نبرد با عراقیها هستند و فشار ناشی از محاصره اقتصادی آمریکا علیه ایران و اختلافات داخلی، به نارضایتی مردم دامن زده است و می توانند از فرصت به دست آمده استفاده کنند. اتحادیه کمونیستهای ایران در ابتدا بیش از یکصد نفر از عناصر خود را در پانزده کیلومتری جنوب آمل مستقر کرد و با استفاده از امکانات و تجهیزات نظامی که عمدتا از راه سرقت به دست آورده بودند، در نیمه شب ۶ بهمن ۱۳۶۰ به شهر آمل هجوم بردند. آنها در نخستین ساعات حمله، توانستند بیمارستان و چند نقطه از شهر را تصرف کنند، اما بزودی میان آنها و نیروهای نظامی و انتظامی و مردم شهر، درگیریهایی به وقوع پیوست که در نتیجه آن، مهاجمان با تحمل تلفات سنگینی مجبور به فرار شد، فراریان چند روز بعد مجددا به شهر یورش آوردند، اما این بار با هوشیاری مردم و نیروهای مسلح، حملات آنان به موقع دفع شد و غائله آمل با به جای گذاشتن دهها کشته و زخمی و دستگیری شماری از افراد ضدانقلاب و نیز تعدادی شهید از مردم و نیروهای مسلح خاتمه یافت.
امام خمینی در سخنانی ضمن تمجید از نقش مردم در فرونشاندن غائله آمل فرمودند: « اینها در داخل تبلیغات زیادی می کردند به اینکه مردم در اختناق اند و بیشتر تبلیغات این بود که مردم شمال دیگر تقریبا صد در صد مخالف با جمهوری اسلامی هستند. اینها همه قوایشان را جمع کردند و به آمل، آن حمله وحشیانه غافلگیرانه را کردند، به امید اینکه مردم آمل هم با آنها همدست بشوند... اینها به خیال خودشان با دست ملت می خواستند حکومت را تغییر دهند ... وقتی با مخالفت مردم مواجه شدند شکست خوردند .»
مقاومت مردم آمل در برابر ضد انقلاب، نادرستی تحلیل گروههای مخالف جمهوری اسلامی را به اثبات رساند. آنها مدعی جدایی مردم از حکومت بودند. از مردم آمل در دوره انقلاب و جنگ تحمیلی ۹۵۹ نفر شهیاد شده اند.
