دعای کمیل
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
دعای کمیل یکی از ادعیه مأثور و مشهور رسیده از اهل بیت علیهم السلام است و در حقیقت دعاى
حضرت خضر علیه السلام بوده که
امیرالمؤمنین علیه السلام آن را به کمیل که از خواصّ اصحاب خود بود، تعلیم داد. شیعیان این دعا را در شبهاى
نیمه شعبان و در هر
شب جمعه مى خوانند. مطابق با آنچه در روایت آمده، دعای کمیل براى کفایت از شرّ اعداء و گشایش رزق و آمرزش گناهان نافع است.
صاحب
مفاتیح الجنان این دعا را از
کتاب مصباح المتهجّد شیخ طوسی نقل نموده است. کمیل بن زیاد می‌گوید: با مولایم علی علیه السلام در مسجد بصره نشسته بودیم و جمعی از اصحاب آن حضرت نیز حضور داشتند. یکی از آن‌ها خطاب به علی علیه السلام راجع به این آیه مبارکه
فیها یفرق کلّ امر حکیم سؤال کرد. حضرت فرمود: مقصود، شب نیمه شعبان است. آن گاه فرمود: قسم به کسی که جان علی به دست اوست، هیچ بنده‌ای نیست مگر این که جمیع مقدراتی که تا سال آینده بر او جاری می‌شود از خیر و شر، در شب نیمه شعبان برای او تقدیر می‌گردد. و هیچ بنده‌ای نیست که این شب را احیا بدارد و دعای خضر علیه السلام را بخواند مگر آن که دعایش مستجاب شود. مجلس پایان یافت و حضرت به منزل تشریف برد. من شبانه درِ خانه علی علیه السلام را زدم. حضرت فرمود: چه چیز "در این وقت شب" تو را به این جا آورده؟ عرض کردم: ای امیرمؤمنان! دعای خضر! فرمود: بنشین ای کمیل! اگر این دعا را حفظ کنی و هر شب جمعه، یا در ماه، یا در سال، یا در عمرت یک مرتبه بخوانی، کفایت و یاری می‌شوی و مشمول رزق قرار می‌گیری و مغفرت الهی شامل حالت خواهد شد! ای کمیل! مصاحبت طولانی تو با ما، سبب گردید تا پاسخ تو را بگویم. حضرت سپس فرمود: بنویس: «اللهم انّی اسألک برحمتک التی وسعت کل شی‌ء...».
