آژیر
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
آژیر کلمه ای فارسی است که معنی هایی چون آگاهی، پرهیز، توانایی، بانگ و هشیاری می دهد. فردوسی در شعری می گوید: سپه را بیارای و آژیر باش / شب و روز با ترکش و تیر باش. اما آژیر در فرهنگ واژه های نظامی به معنی آگاه شدن از یک خطر واقعی و تهدید کننده است.
این کلمه در دوره جنگ هشت ساله عراق با مردم ایران (۱۳۵۹ - ۱۳۶۷ ش) و هنگام بمباران شهرها به وسیله هواپیماها و موشکهای دوربرد، بسیار زیاد به کار می رفت: آژیر زرد، آژیر قرمز، آژیر سفید. آژیر زرد به این مفهوم بود که احتمال حمله هوایی می رود، اما هنوز قطعی نیست. آژیر قرمز به معنی حتمی بودن حمله هوایی بود. آژیر سفید نیز به مفهوم خاتمه حمله و اعلام وضعیت عادی محسوب می شد. هر کدام از این آژیرها صدای مخصوصی داشتند که به تناسب موقعیتهای پیش آمده، از رادیو، تلویزیون و بلندگوهایی که در محلهای مختلف کار گذاشته شده بود، پخش می شد. مردم می دانستند که وقتی صدای آژیر قرمز پخش می شود باید در عرض پنج دقیقه به پناهگاهها بروند و اگر در خیابان هستند داخل گودیها پناه بگیرند. صدای آژیرهای سه رنگ پس از پایان جنگ خاموش شد، اما زردها، قرمزها و سفیدهای بسیاری می شناسیم که همیشه زنده هستند: لاله های قرمز، قله دماوند، بنفشه های زرد و ...
