ژاندارمری یکی از نهادهای انتظامی و نظامی ایران بود که از دوره قاجار تا جمهوری اسلامی فعالیت داشت.نیروهای ژاندارمری با عنوان ژاندارم شناخته می‌شدند. ژاندارمری در سال ۱۲۹۰ در ایران تشکیل شد. ژاندارمری که شامل دو بخش ژاندارمری مرزی و ژاندارمری روستایی بود در ابتدا مسؤل امنیت راه‌ها و اماکن بیرون شهری بود.
افسران ژاندارمری پیش از جنگ جهانی اول معمولاً منتسب به طبقات بالای جامعه بودند، اغلب به زبانهای خارجی علی‌الخصوص فرانسه تسلط داشتند و از مقبولیت خوبی در جامعه برخوردار بودند.افسران ژاندارمری از مدرسه افسری ژاندارمری تأمین می‌شدند. کاندیدا افسیه اولین مدرسه ژاندارمری در ایران با هدف تربیت افسران و درجه‌داران ژاندارمری بود. این آموزشگاه در ۱۳ آبان ۱۲۹۰ خورشیدی گشایش یافت. و در نخستین دوره ۳۰ نفر از طریق امتحان پذیرفته شدند. مواد درسی آن نیز رسیدگی به پرونده و شکایات، شمشیربازی ، ادبیات، تاریخ، ریاضیات، جغرافیا، خدمات صحرایی و اسب‌شناسی و غیره بود. کمی بعد نام آن به مدرسه صاحب‌منصبان ژاندارمری تغییرکرد و دانشجویان آن نیز با مقام ستوان یکم و سروان دانش‌آموخته می‌شدند. افسران آموزش‌هایی ویژه در مورد پلیس مخفی نیز می‌دیدند. ژاندارمری به تصویب مجلس شورای اسلامی در ابتدای دهه هفتاد با شهربانی و کمیته‌های انقلاب ادغام و نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران (ناجا) پلیس ایران را تشکیل دادند.
