رایه
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
رايَة كه جمع آن رايات وراى است به‌معناى علامت، پرچم، بيرق، درفش، لوا،
لشگر ، و
علم مى‌باشد. در اصطلاح، پرچم بزرگى است كه فرمانده يا پرچمدار آن را به دست دارد و پيشاپيش لشگر جلو مى‌رود. پرچم براى ديگر رزمندگان محور و علامت جنگ محسوب مى‌شود. امام باقر عليه‌السلام فرمود: چون اميرمؤمنان عليه‌السلام به شهادت رسيد، حسن‌بن على در مسجد كوفه به‌پا خاست و ثناى خدا گفت و بر پيغمبر درود فرستاد. سپس فرمود: اى مردم! در اين شب مردى از ميان رفته كه پيشينيان بر او سبقت نگرفتند و پسينيان به او نرسند «انَّهُ كانَ لِصاحِبِ رَاية رسول ا ...» او پرچمدار و صاحب رايت رسول خدا بود كه جبرئيل در طرف راست و ميكائل در طرف چپش بودند. او از ميدان برنمى‌گشت، جز اينكه خدا به وى فتح و
پیروزی مى‌داد. پيامبر در
جنگ خیبر فرمود: «لَاعْطِيَنَّ الرّايَةَ غَداً رَجُلًا يُحِبُّهُ اللَّهُ وَ رَسوُلُهُ يَفْتَحُ اللَّهُ عَلى يَدَيْهِ لَيْسَ بِفَرارٍ» همانا فردا پرچم را به دست مردى مى‌سپارم كه خدا و رسولش او را دوست دارند و خداوند پيروزى را بدست او مى‌آفريند و هيچگاه فرار كننده نيست.
اميرمؤمنان در مورد شرايط پرچمدار و نقش پرچم در جنگ چنين مى‌فرمايد: «وَ رايَتَكُمْ فَلاتَميلُوها، وَ لاتُخَلُّوها، وَ لا تَجْعَلُوها الّا بِايْدى شُجْعانِكُمْ، وَالْمانِعينَ الذِّمارَ مِنْكُمْ، فَانَّ الصَّابِرينَ عَلى نُزُولِ الْحَقائِقِ هُمُ‌الَّذينَ يَحُفُّونَ بِراياتِهِمْ، وَ يَكْتَنِفُونَها حِفافَيْها وَ وَراءَها وَامامَها، لايَتَأَخَّرُونَ عَنْها فَيُسْلِمُوها، وَ لايَتَقَدِّمُونَ عَلَيها فَيُفْرِدُوها» پرچمدار بايد فردى كارزار ديده و لايق باشد؛ زيرا بناى فعاليت و كوشش سپاه به پرچم تكيه دارد. در صورتى كه پرچمدار فردى ضعيف و بى تجربه باشد و بيهوده، به عقب باز گردد، سپاهى را از هستى و افتخار ساقط خواهد كرد. چشم هاى افراد بايد هميشه به اهتزاز رايه و پرچم دوخته باشد، وبه هرجانب كه پيش مى‌رود بايد پيش روند؛ زيرا پرچم در حقيقت به منزله نقشه جنگ است كه خط سير سربازان را در عمل نشان مى‌دهد. هرگز پرچمدار را تنها مگذاريد و او را به آسانى اسير دشمن نسازيد و از پرچم نيز پيش نيفتيد، تا مبادا جزر و مد كارزار شما را از مركز حمله دور اندازد، و در نتيجه خط ارتباط ميان شما قطع شود.
