انفال آیه 39
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
وَقَاتِلُوهُمْ حَتَّىٰ لَا تَكُونَ فِتْنَةٌ وَيَكُونَ الدِّينُ كُلُّهُ لِلَّهِ ۚ فَإِنِ انْتَهَوْا فَإِنَّ اللَّهَ بِمَا يَعْمَلُونَ بَصِيرٌ ﴿٣٩﴾
و با آنان بجنگید تا هیچ نوع فساد و فتنه (و خونریزی و ناامنی) بر جا نماند، و دین (در سراسر گیتی) ویژه خدا شود؛ پس اگر از فتنه بازایستند (با آنان نجنگید) زیرا خدا به آنچه انجام می‌دهند، بیناست. (۳۹)
[ویرایش]
برکنده شدن فتنه هاى کافران
[ویرایش]
لزوم مبارزه با فتنه و فتنه انگیزان (و قتلوهم حتى لاتکون فتنة).
هزینه کردن دارایی ها براى جلوگیرى از گسترش اسلام، از مصادیق فتنه انگیزى است. (إن الذین کفروا ینفقون امولهم لیصدوا عن سبیل اللّه ...)
نبرد با کافران تا حاکمیت یافتن دین خدا در جهان، فرمان خداوند به اهل ایمان . گسترش و جهانگیر شدن دین الهى، از اهداف جهاد و مبارزه در اسلام (و قتلوهم حتى ... و یکون الدین کله للّه)
لزوم ترک مبارزه با کافران در صورت دست برداشتن از فتنه انگیزى علیه اسلام و ایجاد مزاحمت براى گسترش دین خدا (فإن انتهوا فإن اللّه بما یعملون بصیر) متعلق «انتهوا» به قرینه فرازهاى پیشین، فتنه انگیزى و جلوگیرى از حاکمیت یافتن دین الهى است.
مسلمانان صدر اسلام نگران توطئه هاى پنهانى کافرانى که مخاصمات را ترک گفته و حاضر به صلح مى شدند. (فإن انتهوا فإن اللّه بما یعملون بصیر) جواب شرط «انتهوا» به قرینه «قتلوهم» جمله اى همانند «فلاتقاتلوهم» است ; یعنى اگر کافران دست از فتنه انگیزى برداشتند و راه مسالمت پیش گرفتند با آنان نبرد نکنید. با توجه به این معنا معلوم مى شود هدف از بیان آگاهى خداوندبه اعمال این گروه از کافران، این است که مسلمانان را از این نگرانى برهاند که شاید صلح جویى آنان دستاویزى براى توطئه و فتنه اى دیگر باشد.
[ویرایش]
«فِتْنَةٌ»: از دین برگرداندن. بلا و آشوب.
فتنه در کلام مفسران به معانی گوناگونی آمده است : بعضى آن را به معناى پوزش و معذرت، بعضى به معناى پاسخ و بعضى به معناى شرک گرفته اند. و اصل «فتنه» در لغت چنان که «راغب» در «مفردات» مى گوید: آن است که طلا را در آتش بیفکنند و زیر فشار حرارت قرار دهند، تا باطن آن آشکار گردد و معلوم شود خالص است یا ناخالص؟ فِتْنَه در قرآن مجید مکرّر به معناى آزمایش و امتحان آمده است. و در تفسیر آیه ۱۹۳ سوره «بقره» گفته ایم،مفهوم وسیعى دارد که هر گونه اِعمال فشار را شامل مى شود، لذا گاهى در قرآن کلمه فتنه به شرک و بت پرستى که انواع محدودیت ها و فشارها را براى جامعه در بر دارد گفته شده. همچنین به فشارهایى که از ناحیه دشمنان براى جلوگیرى از گسترش دعوت اسلام و به منظور خفه کردن نداى حق طلبان و حتى باز گرداندن مؤمنان به سوى کفر به عمل مى آید «فتنه» اطلاق شده است. فتنه ممکن است به معناى «رنج و عذاب» باشد. با توجّه به این که «فِتْنِه» در اصل، به معناى قرار دادن طلا در کوره است، تا طلاى خوب و خالص ،از ناخالص شناخته شود، به معناى هر گونه آزمایش و امتحان استعمال مى شود، و به معناى «دخول انسان در آتش» نیز آمده است، و گاه، به معناى بلا و عذاب و ناراحتى، چنان که آیه ۱۴ سوره «ذاریات» نیز اشاره به همین معناست.
«یَکُونَ الدِّینُ کُلُّهُ لِلّهِ»: مراد این است که ادیان باطله از میان رود، و جز دین اسلام بر جای نماند. دین و پرستش همه خاصّ خدا باشد.
