انفال
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
انْفالْ جمع نَفْلَ يا نَفَلْ (به فتح حرف ول و سكون حرف دوم يا فتح حرف اول و دوم) در لغت به معنى غنايم، بخشش و زياده آمده است. در اصطلاح فقها انفال به اموالى گفته مى‌شود كه در اختيار پيامبر قرار دارد، سپس به امام علیه السلام و بعد از او به امامان بعدى منتقل مى‌شود و در زمان
غیبت کبری به
ولایت فقیه منتقل مى‌گردد.
[ویرایش]
۱- زمينهايى كه مسلمانان با اسب و شتر بر آن يورش نياورده و به ضرب شمشير به دست نياورده‌اند.
۲- اشياء ويژه و برگزيده پادشاهان.
۳- زمين هاى موات.
۴- قلّه، سينه و دامنه كوه ها.
۵- بيشه‌ها و نيزارها.
۶- دره‌ها و مسيل‌ها با درختان و معادنى كه در آنها مى‌باشد.
۷- غنايمى كه مسلمانان در جنگ با
کافران به دست آورده‌اند، در صورتى كه جنگ آنان بدون اذن امام بوده باشد.
۸- زمين‌هاى بى وارث.
آيه انفال چنين است: «يَسْئَلُونَكَ عَنِ الْانْفالِ قُلِ الْانْفالُ لِلَّهِ وَ الرَّسُولِ فَاتَّقُوا اللَّهَ وَ اصْلِحُوا ذاتَ بَيْنِكُمْ وَ اطيعُوا اللَّهَ وَ رَسُولَهُ انْ كُنْتُمْ مُؤْمِنينَ» از تو درباره انفال مى‌پرسند: بگو: انفال مخصوص خدا و پيامبر است. پس، از (مخالفت فرمان) خدا بپرهيزيد! و خصومتهايى را كه در ميان شماست، آشتى دهيد! و خدا و پيامبرش را اطاعت كنيد، اگر ايمان داريد! بعضى از فقهاء كليه درياها و آبهاى زيرزمينى و رودخانه‌ها و فضا را از شئوونات و اختيارات مقام والاى امام و جانشينى او و ولايت فقيه مى‌دانند. امام صادق فرمود: «نَحْنُ قُوْمٌ فَرَضَ اللَّهُ طاعَتَنا لَنَاالْانْفالُ» ما گروهى هستيم كه خداوند اطاعت از ما را بر مردم واجب كرده است و انفال از ماست.
