شهید محراب
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
شهید محراب به چهار
امام جمعه ای گفته می شود که به نوعی به هنگام برپایی نماز جمعه به شهادت رسیده اند.
شهید محراب، در واقع لقب
حضرت علی علیه السلام است که در سال ۴۰ ق به دست
ابن ملجم مرادی و در محراب عبادت به شهادت رسید. بعد از انقلاب اسلامی این حادثه برای چهار امام جمعه نیز رخ داد، که دو تن از ایشان در محراب نماز جمعه، سومی هنگام آمدن به محل نماز و چهارمی در راه بازگشت از محراب به دست اعضای
سازمان مجاهدین خلق به شهادت رسیدند. البته اولین شهید محراب پس از انقلاب اسلامی، آیت الله
محمدعلی قاضی طباطبایی است. ایشان به هنگام بازگشت از نماز مغرب و عشاء به شهادت رسید. اما، اصطلاح شهید محراب به امامان جمعه ای اطلاق شد که در روز جمعه برای اقامه نماز جمعه عزیمت می کردند یا از نماز باز می گشتند.
پس از ۳۰ خرداد ۱۳۶۰ که سازمان مجاهدین خلق "منافقین" وارد فاز مسلحانه علیه جمهوری اسلامی ایران شد، ترور افراد "هر فردی که به امام خمینی و انقلاب اسلامی وفادار بود" در دستور کار قرار گرفت. از آن جمله بودند روحانیون پیشرو و کوشنده که در پیروزی انقلاب نقش داشتند و پس از پیروزی نیز مردم را به ادامه این راه تشویق می کردند. بسیاری از این روحانیون در خیابان یا محل کار خود
ترور می شدند و بعضی نیز در محراب عبادت. نخستین پیشنمازی که به دست سازمان مجاهدین خلق در محراب عبادت ترور شد حجت الاسلام حاج
سید آقا میر زنجانی ، امام جماعت مسجد ولیعصر عج الله تهران بود. با این حال لقب شهید محراب زمانی مطرح شد که ترورها متوجه روحانیون نامی و در واقع بازوان انقلاب اسلامی شد.
۲۰ شهریور ۱۳۶۰ آیت الله
سیداسدالله مدنی امام جمعه تبریز در محراب نماز جمعه، ۲۰ آذر ۱۳۶۰ آیت الله
سید عبدالحسین دستغیب امام جمعه شیراز هنگام رفتن به نماز جمعه، ۱۱ تیر ۱۳۶۱ آیت الله
محمد صدوقی امام جمعه یزد پس از برپایی نماز جمعه و در ۲۳ مهر ۱۳۶۱ آیت الله
عطاء الله اشرفی اصفهانی امام جمعه کرمانشاه هنگام ترک محراب نماز جمعه ترور شدند و به شهادت رسیدند. این چهار شهید محراب در دوران مبارزه، چه با رفتن به تبعید و زندان و چه با آگاهی بخشی به توده ها نقش چشمگیری در پیروزی انقلاب اسلامی داشتند. برخی از ائمه جمعه نیز، در محراب نماز هدف گلوله قرار گرفته به شدت مجروح می شدند که از جمله آنها می توان به شیخ
صادق احسان بخش و
غلامرضا حسنی امامان جمعه رشت و ارومیه اشاره کرد.
