شعار
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
شِعار در لغت به علامت، نشانه، رسم سنّت، وسيله شناسايى و لباس زير گفته مى‌شود. در اصطلاح، نداى مخصوصى است كه گروهى به وسيله آن يكديگر را در جنگ شناسايى مى‌كنند (با كلمات نثرى). فرق «شِعار» با
رَجَزْ در اين است كه رَجَزْ يك وزن از اوزان شعرى است كه در ميدان براى معرفى خويش يا مقصود ديگرى، سروده مى‌شود، بر خلاف شعار كه جنبه نثرى دارد.
شعار ابوسفيان در جنگ احد چنين بود: «اعْلُ هُبَلْ، اعْلُ هُبَلْ» يعنى بالا رو اى بت هبل. به دنبال آن پيامبر اسلام دستور داد كه مسلمانان شعار دهند: «اللَّهُ اعْلى وَ اجَلَّ» يعنى خدا برتر و بلند مرتبه است. سپس ابوسفيان به مشركان دستور داد كه بگويند «انَّ لَنَاالْعُزّى وَ لا عُزّى لَكُمْ» يعنى ما بت عزّى داريم و شما بت عزّى نداريد. پيامبر نيز به مسلمانان دستور داد كه پاسخ دهند «اللَّهُ مَوْلانا وَ لا مَوْلى لَكُمْ» يعنى خداى مولاى ماست و شما مولا نداريد.
امام صادق شعارهاى جنگهاى اسلامى را اين گونه بيان فرمود:
جنگ بدر : «يا نَصْرَاللَّهِ اقْتَرِبْ» يعنى اى نصر خدا نزديك شو، نزديك شو.
جنگ بنی‌نضیر : «يا رُوحَ‌الْقُدُسِ ارِحْ» يعنى اى روح القدس ما را از دست دشمنان راحت‌نما.
جنگ بنی قینقاع : «يا رَبَنَّا لا يَغْلَبِنَّكَ» يعنى اى پروردگار ما مبادا دشمن پيروز شود.
جنگ خندق يا احزاب: «حم لا يَنْصَرُون» يعنى دشمنان پيروز نمى‌شوند.
جنگ طائف : «يا رضوان» و جنگ تبوك: «يا احَدْ، يا صَمَدْ» اى خداى يگانه و بى نياز.
در
فتح مکّه : «نَحْنُ عِبادُاللَّهِ حَقّاً حَقّاً» يعنى ما بندگان بحق خدا هستيم.
