توبه آیه ۱۴
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
قَاتِلُوهُمْ يُعَذِّبْهُمُ اللَّهُ بِأَيْدِيكُمْ وَيُخْزِهِمْ وَيَنْصُرْكُمْ عَلَيْهِمْ وَيَشْفِ صُدُورَ قَوْمٍ مُؤْمِنِينَ ﴿١٤﴾
با آنان بجنگید تا خدا آنان را به دست شما عذاب کند و رسوایشان نماید و شما را بر آنان پیروزی دهد و سینه های (پر سوز و غم) مردم مؤمن را شفا بخشد. (۱۴)
[ویرایش]
تحقق اهداف دین ; ذلت دشمنان دین ؛ پیروزی مومنین
[ویرایش]
«قَوْمٍ مُّؤْمِنِینَ»: مراد مؤمنانی است که نتوانسته بودند از مکّه مهاجرت کنند، و همچنین مسلمانانی مورد نظر است که مشرکانی چون قوم خُزاعه درباره آنان غدر کردند و مکر و کید نمودند.
[ویرایش]
ضرورت نبرد با دشمن پیمان شکن و جنگ طلب ضمیر «هم» در «قاتلوهم» به شرک پیشگان پیمان شکن و آغازگر جنگ در آیه پیش (قوماً نکثوا أیمانهم ... و هم بدءوکم أوّل مرّة) برمى گردد.
خدا، خواستار شکست و ذلّت دشمنان دین و پیروزى و عزّت مؤمنان است. نابودى و ذلت دشمنان دین و چشیدن طعم پیروزى، در گرو نبرد با آنان است. جنگاوران مؤمن، در عرصه نبرد، مجارى تحقق اراده خدا (پیروزى قواى اسلام و مرگ و ذلت دشمنان) هستند. خداوند پس از فرمان جنگ با دشمنان، نابودى و شکست آنان و پیروزى مؤمنان را به خود نسبت داد - با آنکه همه آنها نتیجه همان جنگ بود - از این مطلب استفاده مى شود که اراده خدا در مورد انسانها، از راه افعال خود آنان تحقق مى پذیرد. جبهه نبرد، عرصه ظهور امدادهاى الهى نسبت به مؤمنان است . دستیابى مؤمنان به ارزشها و آرمانهاى مکتبى، در پرتو تلاش و جهاد خود آنان میسّر است. خداوند مؤمنان صدر اسلام را به پیروزى قطعى بر مشرکان، در صورت درگیر شدن با آنان، نوید داد.
مرگ و ذلت مشرکان پیمان شکن صدر اسلام و پیروزى سپاه اسلام، شفابخش سینه دردمند مؤمنان آسیب دیده از تجاوز . دلهاى مؤمنان صدر اسلام، جریحه دار و آکنده از رنج و آزار مشرکان.
