آیه محاربه
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
آیه محاربه (مائده: ۳۳) درباره سزای کسانی است که با خداوند و پیامبر خدا می‌جنگند. بیشتر مفسران معتقدند این آیه درباره گروهی از تازه‌مسلمانان نازل شد که عده‌ای از مسلمانان را کشته و شتران آنها را دزدیدند و پیامبر طبق این آیه آنها را مجازات کرد. این آیه به‌عنوان مبنایی برای استنباط احکام
محاربه در فقه استفاده شده است. فقیهان کسی را که به‌وسیله
سلاح ، آشکارا مال مردم را می‌دزدد یا آنان را به
اسارت می‌برد،
محارِب می‌دانند و با استناد به این آیه معتقدند مجازات محارِب عبارت است از کشتن،
صَلْب (بستن به چیزی شبیه صلیب)، قطع دست و پای مخالفِ هم، و
نفی بلد "تبعید". البته گروهی از آنان برآنند که قاضی می‌تواند هر یک از این مجازات‌ها را بر محارِب اِعمال کند، اما گروهی دیگر می‌گویند بسته به نوع جرمی که محارِب انجام داده است، یک یا چند مورد از چهار مجازات اجرا می‌شود.
